Lopende band sushi en de Japanse Wallen.
20 september 2018
Wat waren we blij met onze auto! Zonder de Suzuki kwamen nooit op de plekken die we nu zelf gevonden hebben. Het is een kwestie van route uitstippelen en overal waarvan je denkt Dat is leuk! ineens afslaan. En zo kwamen we in een stukje bos terecht met de auto waar we maar eens de drone uit de tas hebben gehaald. Je vind hier overal bordjes langs de weg met overstekende herten, zwijnen en apen. Helaas geen van allen (of gelukkig?) nog tegengekomen.
Onze route ging vandaag naar Ōwakudani, een vulkanische grond. Opweg naar boven kon je de stinkende zwavellucht al ruiken. Wat erg bijzonder is, is dat ze daar eieren koken. Het koken van normale eieren zorgt ervoor dat het onmiskenbare Kuro-tamago worden, compleet zwart uitgeslagen eieren!
Erg aantrekkelijk in die lucht is het niet om een eitje te eten, maar het werd massaal gedaan.
Na dit gebied reden we terug naar ons hotel. Onderweg rijden we hier door prachtige landschappen en soms proberen we uit het raam de reis vast te leggen. Zo stopte we ook even langs de weg om de drone weer op te laten. Hopend op prachtige beelden.
Eenmaal thuis waren we vrij moe maar avondeten is altijd een feestje. Omdat we toch wat op budget moeten letten zochten we een goedkoop tentje. Uiteindelijk kwamen we aan bij een sushi restaurant. Vaak moet je overal eventjes wachten en moet je je naam opschrijven om vervolgens als er plek is geroepen te worden. Tijdens het wachten werden we verrast dat we in een restaurant waren waar de sushi geserveerd werd via de lopende band! Dat was een super leuke en grappige ervaring. Bestellen ging wederom via een tablet in het Japans en dan hoop je maar dat je wat lekkers krijgt. Overigens staan er op heel veel kaartjes plaatjes met wat je krijgt hier in restaurants. Het eten was in ieder geval weer super, het maakt niet uit waar of wat je eet. Alles is lekker!
De volgende dag reden we verder naar Nagoya. Het was een ritje van ongeveer drie uur. Dat lijkt lang maar je ziet onderweg zoveel (en we kletsen wat af samen) dat de tijd voorbij vliegt. Onderweg maak je nog wat stops. Zo kan het gebeuren dat je moet plassen en bij een tankstation eraf gaat en er een compleet gebouw staat met souveniertje en restaurants. Je plaspauze wordt dan ineens een moment van wat gaan we kopen en eten?!
Uiteindelijk kwamen we aan in Nagoya en was hotel also thuiskomen. We slapen namelijk al een paar keer in dezelfde hotelketen. Hoewel het hotel lekker vertrouwd was, was de stad toch anders dan we verwacht hadden. Je ziet toch iets meer vuil op straat en onder soort mensen. In onze straat zagen we ook allemaal vrouwen op trappen in korte rokjes, borden met 'massages' en de bekende love hotels. We hadden zojuist een hotel geboekt wat stond in het red light district! Oké, bijzonder was het wel een beetje maar was is minder erg dan het klinkt. Je kan er als vrouw ook prima doorheen lopen en het voelt niet onveilig of wat dan ook. Maar stiekem miste ik wel een beetje Tokio ;-)
Onze route ging vandaag naar Ōwakudani, een vulkanische grond. Opweg naar boven kon je de stinkende zwavellucht al ruiken. Wat erg bijzonder is, is dat ze daar eieren koken. Het koken van normale eieren zorgt ervoor dat het onmiskenbare Kuro-tamago worden, compleet zwart uitgeslagen eieren!
Erg aantrekkelijk in die lucht is het niet om een eitje te eten, maar het werd massaal gedaan.
Na dit gebied reden we terug naar ons hotel. Onderweg rijden we hier door prachtige landschappen en soms proberen we uit het raam de reis vast te leggen. Zo stopte we ook even langs de weg om de drone weer op te laten. Hopend op prachtige beelden.
Eenmaal thuis waren we vrij moe maar avondeten is altijd een feestje. Omdat we toch wat op budget moeten letten zochten we een goedkoop tentje. Uiteindelijk kwamen we aan bij een sushi restaurant. Vaak moet je overal eventjes wachten en moet je je naam opschrijven om vervolgens als er plek is geroepen te worden. Tijdens het wachten werden we verrast dat we in een restaurant waren waar de sushi geserveerd werd via de lopende band! Dat was een super leuke en grappige ervaring. Bestellen ging wederom via een tablet in het Japans en dan hoop je maar dat je wat lekkers krijgt. Overigens staan er op heel veel kaartjes plaatjes met wat je krijgt hier in restaurants. Het eten was in ieder geval weer super, het maakt niet uit waar of wat je eet. Alles is lekker!
De volgende dag reden we verder naar Nagoya. Het was een ritje van ongeveer drie uur. Dat lijkt lang maar je ziet onderweg zoveel (en we kletsen wat af samen) dat de tijd voorbij vliegt. Onderweg maak je nog wat stops. Zo kan het gebeuren dat je moet plassen en bij een tankstation eraf gaat en er een compleet gebouw staat met souveniertje en restaurants. Je plaspauze wordt dan ineens een moment van wat gaan we kopen en eten?!
Uiteindelijk kwamen we aan in Nagoya en was hotel also thuiskomen. We slapen namelijk al een paar keer in dezelfde hotelketen. Hoewel het hotel lekker vertrouwd was, was de stad toch anders dan we verwacht hadden. Je ziet toch iets meer vuil op straat en onder soort mensen. In onze straat zagen we ook allemaal vrouwen op trappen in korte rokjes, borden met 'massages' en de bekende love hotels. We hadden zojuist een hotel geboekt wat stond in het red light district! Oké, bijzonder was het wel een beetje maar was is minder erg dan het klinkt. Je kan er als vrouw ook prima doorheen lopen en het voelt niet onveilig of wat dan ook. Maar stiekem miste ik wel een beetje Tokio ;-)
Genieten jongens.